Sommige films inspireren je dusdanig, dat ze je hele leven meegaan. Ze kruipen in je DNA en voelen bij het opnieuw kijken als thuis. Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain, kortweg Amélie, is zo’n film die niet alleen bij mij -maar ongetwijfeld voor velen- zo voelt. Niet zomaar een charmante Franse klassieker, maar een kleurrijke ode aan de kleine dingen in het leven én de grote gevoelens die we vaak liever voor ons houden.
Als grote Amélie-fan bezocht ik (Mariko) een aantal filmlocaties meerdere malen, zo uiteraard ook Café des 2 Moulins aan de Rue Epic in Parijs -uiteraard- waar Amélie in de film werkt. Het kleurgebruik, de styling, de subtiele grapjes in de film, het mooiste Parijs en natuurlijk de muziek, dat maakt het allemaal onvergetelijk.
Bonjour Amélie!
De film neemt je mee naar het sprookjesachtige Montmartre in Parijs, waar we Amélie ontmoeten: een verlegen, jonge vrouw met een rijke fantasie en een hart dat overloopt van goedheid. Ze werkt als serveerster in een gezellig café en besluit op een dag om stiekem het leven van de mensen om haar heen een beetje mooier te maken (we like!!).
Ze repareert relaties, troost zonder dat iemand het merkt en laat verloren herinneringen weer boven drijven, allemaal op haar geheel eigen, bijzondere manier.
Maar terwijl ze de wereld van anderen opvrolijkt, blijft haar eigen leven op de achtergrond. Want ja, helpen is makkelijker dan jezelf laten zien.
Een kleurrijke wereld met een diepere laag
Op het eerste gezicht lijkt Amélie een luchtige film vol fantasie en pastelkleurige droomwereld. En dat ís het ook. Maar wie beter kijkt, ontdekt iets dat dieper gaat. Want Amélie’s verhaal gaat niet alleen over anderen helpen. Het gaat over durven leven. Over de angst om echt gezien te worden. Over het verlangen naar verbinding, maar ook de verlammende twijfel die je tegenhoudt om die eerste stap te zetten.
En ik denk dat we daar allemaal wel iets van herkennen:
- Die momenten waarop je jezelf klein houdt.
- Het stemmetje in je hoofd dat zegt: “Laat maar, straks snappen ze je niet.”
- Of dat stille verlangen om wél op de voorgrond te treden, maar nooit weten hoe.
Amélie laat zien dat je je daar niet voor hoeft te schamen. Dat je mag groeien op je eigen tempo. En dat liefde soms begint met een klein gebaar zoals een gevonden pasfoto, een raadselachtig spoor of gewoon een glimlach.
Waarom deze film zó blijft hangen
Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain is inmiddels al bijna 25 jaar oud, maar voelt nog steeds als een frisse lentebries. Waarom? Omdat het verhaal zo tijdloos is. Omdat het over echte dingen gaat, verpakt in een visueel feestje vol absurde details, wonderlijke personages en een soundtrack die nog dagen in je hoofd blijft hangen.
En omdat het je zachtjes aanspoort: durf te leven. Durf te voelen. Durf te zijn!
Laat je meenemen door de straten van Parijs
Dus als je deze film nog nooit hebt gezien - of juist al tien keer - geef jezelf nog eens dat moment. Zet ’m op, haal de lekkerste chips in huis, en laat je meenemen door de straten van Parijs. Want wie weet herken je iets van jezelf in Amélie. En misschien, heel misschien, zet het je aan tot dat kleine stapje in je eigen verhaal.
Voor als je naar Parijs gaat, dit is Café des 2 Moulins, adres: 15 Rue Lepic, 75018 Parijs.
Vertel, heb jij Amélie ooit gezien?
Wat raakte jou het meest? Deel je gedachten hieronder, want we zijn benieuwd naar jouw verhaal.
Wil je meer van dit soort inspirerende filmtips? Schrijf je dan in voor de Happlify nieuwsbrief, vol feel good, films én fijne tips voor een leven vol kleine gelukjes.
Interessant? Deel met iemand:
Haal de vakantie in huis met een trachycarpus fortunei
Deze plant verovert je woonkamer zonder moeite