Interview met Madeleine van Terima Kasih: hoe waardering de wereld mooier maakt

Stel je voor: je stapt uit de ratrace van het bedrijfsleven om mensen te leren bedanken. Klinkt als een sprookje? Voor de oprichtster van Terima Kasih is het deze maand werkelijkheid geworden. Met haar Indische roots stevig verankerd in batik prints en handgeschreven kaarten, brengt ze een vleugje nostalgie naar onze digitale wereld. Want wanneer heb jij voor het laatst een écht kaartje gekregen? Eentje waarbij iemand de tijd nam om met pen en papier jouw dag te verbeteren?

In een tijd waarin we appen wat we eten en mailen hoe we ons voelen, kiest Madeleine voor de langzame route. De mooie route. De route waarbij 'dank je wel' meer betekent dan twee woorden op een scherm. Terima Kasih - letterlijk 'liefde ontvangen' - is haar manier om de wereld een beetje warmer te maken, één handgeschreven kaart tegelijk. We spraken haar over de gloednieuwe webshop, zonnebloemzaadjes voor het hele kantoor, de kracht van een persoonlijk gebaar en waarom haar vader dacht dat ze een schoonmaakbedrijf zou beginnen (spoiler: het werd iets heel anders).

Je bent van verpleegkunde en corporate business naar handgeschreven kaartjes gesprongen - wat was dat 'aha-moment' waarin je dacht: "Ik ga mensen leren bedanken”?

Dat ‘aha’ moment kwam ongeveer drie jaar geleden. Ik zat al een poos met de gedachten om uit de ratrace van de zakelijke wereld te stappen. Onder begeleiding van een coach ben ik bij mijzelf nagegaan wat ik nu echt belangrijk vind, wat ik leuk en interessant vind om te doen. Heel proces verder kwam ik erachter dat ik waardering, iemand in zijn of haar kracht zetten, energie en bevestiging geven belangrijk vind en (volgens mijn omgeving) best goed in ben.

De term ‘coach’ is erg veel voorbijgekomen, maar ik had niet het idee dat ik dat ambieerde. Wat ik toen wél altijd enorm leuk vond is kleine cadeaus uitzoeken voor mensen, met een kaartje en een leuke tekst erbij. Voor die ene coach ging ik op pad voor een klein bedankt cadeau en toen was het raak, kwam alles samen; ik ga een eigen onderneming beginnen waarbij waardering, omkijken naar elkaar de missie is en wat (mede) kan door mijn eigen bedachte cadeaus, kaarten en andere mooie artikelen.

"Terima Kasih" is een mooi eerbetoon aan je roots. Wanneer voelde jij je voor het eerst écht verbonden met je Indische identiteit, en hoe zie je dat terug in je producten?

Dat is een leuke en goede vraag. Heel vaak, echt niet altijd, is dit voor Indische mensen een proces. En diepgeworteld komt hier denk ik ook wel mijn missie vandaan. Als tweede generatie Indo ben ik opgegroeid met ouders, die struggelden met waar zij nou precies ‘hoorden’ bij Nederland of voormalig Nederlands-Indië (wat niet meer bestond tegen de tijd dat zij in Nederland kwamen in de jaren 50). Aanpassen aan Nederland, aardappels (en het liefst aangepast per persoon haha) leren eten in plaats van rijst, niet praten over wat je hebt meegemaakt in Nederlands-Indië, netjes ABN praten.

Mede door het grote aanpassen en zwijgen, wat hen was opgelegd, kwam ik er pas ergens eind lagere school achter dat ik ‘anders’ was. Nu had ik lieve vriendinnen waarbij ik mij mijzelf voelde. Ook was ik toch wel trots dat ik anders was. Tegelijkertijd werd het langzaam duidelijk dat er zich een andere geschiedenis had afgespeeld in mijn familie, voor iedereen met dezelfde roots, dan dat iedereen leert op school. Het duurde jaren totdat ik er goed achter kwam wat die geschiedenis was, dat vond ik best heftig. Ook jaren heb ik er niet bij stil willen staan wat mijn roots betekenen voor mijzelf.

Mijn dochter van nu 20 jaar, groeide op met veel interesse voor haar roots. Dit was toch ingegeven door verhalen van mijzelf en haar opa en oma, want die vertelden toch steeds meer in de loop der jaren. Haar zien opgroeien met zoveel interesse voor haar Indische roots, heeft mij gespiegeld hoe trots ik zelf ook ben en hoeveel gebruiken en Indische woorden toch verweven zijn in ons leven vandaag de dag. Daarom vind ik het leuk om artikelen te bedenken, die aansluiten bij de huidige behoefte van leven en interieur stylen, die net een leuke Indische twist hebben. Het hoeft voor mij geen overdaad te zijn, ik hoef geen Wajangpop in huis, veel te heftig, een subtiele touch met batik motieven is al een perfecte hint naar mijn roots.

Je schrijft dat je als kind niet doorhad dat je 'anders' was. Wat voor gevoel geeft het nu om juist die Indische touch centraal te stellen in je onderneming?

Ik heb nooit een ‘1 van de 1000’ persoon willen zijn, niets mis mee, maar ik doe het altijd graag nét even anders. Hoewel het op de social media platformen wemelt van de batik initiatieven, heb ik nog niet gevonden wat ik maak. Daarom voelt het nu authentiek en eigen om de mooie artikelen in de webshop te zien; een hopelijk in de toekomst herkenbare touch van batik voor Terima Kasih. Tegelijk ben ik super trots dat dit een warme connectie, verbinding is met wie ik ben.

Terima Kasih staat letterlijk vertaald voor ‘Liefde ontvangen’, niet enkel een ‘dank je wel’. Het is een oprechte manier om iemand te erkennen voor de vriendelijkheid, de spirituele warmte. Het is een eerbiedwaardige uiting van vriendelijkheid, met het idee dat geven en ontvangen één zijn. Na dank je wel zeg je vaak graag gedaan, dat is vertaald naar het Indonesisch ‘Sama-Sama’, hiermee weerspiegel je de harmonie, je geeft de goede energie weer terug: de balans tussen geven en ontvangen. Ik snap dat men dit nog een keer moet lezen om te begrijpen, tegelijk is het de bezieling van mijn bedrijf Terima Kasih, precies hier komt alles samen: mijn roots, mijn missie en visie en de artikelen die ik beschikbaar stel in de webshop.

In je vorige werk zag je wat 'bedankt' kan doen voor teams en mensen. Wat was de meest bijzondere reactie die je ooit hebt meegemaakt toen iemand onverwacht werd bedankt?

Ik krijg gelijk een glimlach op mijn gezicht, want elke reactie is een mooie reactie geweest, vooral omdat ze onverwacht waren. Mensen liepen vaak met onrust rond, veel onduidelijke vraagstukken, onbalans. Als je de situatie met gemak ‘flipt’, krijg je een verraste lach terug, opluchting en ontspanning is zichtbaar. Ja, dat is goud waard, vind ik!

Toen ik echt wegging bij mijn laatste werkgever, de dag van afscheid, ik was al deeltijd gaan werken, had ik voor het hele bedrijf kleine doosjes met zonnebloemzaadjes geregeld, enorm veel doosjes dus. Zonnebloem voor licht, positiviteit, dankbaarheid en warmte. Voor directe collegae had ik een persoonlijk cadeau samengesteld met een zeer persoonlijk kaartje erbij. Ik heb enorm veel lieve berichtjes gehad als dank en dat men het leuk vond, een klein gebaar kan een golf aan warmte opleveren.

👉 Klik hier en maak nu kans op deze mooie Terima Kasih borrelplank

Batik en handgeschreven woorden in een digitale wereld - hoe overtuig je mensen dat old school stationery nog steeds magie heeft?

Ik vind een kaart een tastbare uiting van aandacht, het is veel persoonlijker dan een appje. Als je echt een passende kaart hebt gekozen voor iemand, met aandacht nadenkt over de woorden die je schrijft, dan is dat voelbaar voor de ontvanger. Er is moeite gedaan voor jou, wie kan dat niet waarderen?! Waar een whatsappje bijvoorbeeld, snel verdwijnt, kan je een handgeschreven kaart heel lang bewaren en nog lang inspiratie uit opdoen, energie uit de woorden halen. Zo heeft een klant een keer een kaart speciaal voor mij geschilderd, met een mooie inspirerende tekst. Deze staat al een paar jaar op mijn bureau en elke keer haal ik er weer een ander idee of inspiratie uit.

Je noemt jezelf 'multi gepassioneerd' en dit is pas het begin. Waar wil je zijn over 5 jaar?

Laten we het hier manifesteren: over vijf jaar woon ik in een vrijstaand huis met veel ruimte en groen rondom. Ik heb mijn eigen ruimte voor de webshop, maar vooral een ‘event locatie’. Ik hou ervan om bijeenkomsten te organiseren, zakelijk of informeel. Bij deze bijeenkomsten, voor wie ook, vind ik verbinding, kruisbestuiving van kennis, of dit nu wetenschappelijk of spiritueel is, heel belangrijk. En als kers op de taart, wat voor mij essentieel is, is het samenbrengen van mijn thuiszorg ervaring als verpleegkundige met het zakelijke; het organiseren van samenkomsten voor eenzame ouderen. Dit wil ik vanuit mijn eigen onderneming verzorgen ism gemeente en wellicht andere lokale ondernemers. Ik vind het enorm belangrijk om dit doel te behalen. Daarmee wil ik niet zomaar iets terugdoen voor de gemeenschap, ik wil vooral doen, het initiatief hierin nemen. Wanneer dit is bereikt, dan ben ik met alle initiatieven, naast heel druk, een nog tevredener mens dan dat ik al ben. 

Je man en dochter steunden je besluit om uit loondienst te gaan. Wat was het eerste product dat je maakte, en wat was hun reactie toen ze het zagen?

De wenskaarten heb ik als eerste gemaakt. Ze waren enorm enthousiast! Ik biecht hier iets op; mijn ouders wisten dat ik ergens mee bezig was, een eigen onderneming. Mijn moeder dacht aan een plantenzaak (ja, dat heb ik ook lang gewild) en mijn vader vond een schoonmaakbedrijf wel een goed plan (hoe dan, haha!). Pas toen de webshop live ging op 8 oktober, heb ik ze voor een etentje uitgenodigd en ze toen pas alles laten zien. Ik vond het best spannend, vooral omdat het onze roots betreft, wat zouden ze vinden van mijn insteek? Gelukkig reageerden ze vol enthousiasme en trots!

Tot slot

Het verhaal van Terima Kasih bewijst dat de mooiste ondernemingen ontstaan wanneer persoonlijke passie en culturele roots samenkomen. In een wereld die steeds sneller draait, herinnert zij ons eraan om even stil te staan bij wat écht telt: elkaar zien, waarderen en dat ook laten merken. Met meer dan alleen een appje.

Over vijf jaar hoopt ze vanuit haar eigen eventlocatie bijeenkomsten te organiseren voor eenzame ouderen - een prachtige cirkel waarin haar verpleegkundige achtergrond, ondernemersgeest en missie voor verbinding samenkomen. Tot die tijd kunnen we alvast beginnen met het versturen van een handgeschreven kaartje. Want zoals zij zelf ontdekte toen ze met doosjes zonnebloemzaadjes haar hele kantoor verraste: een klein gebaar kan een golf aan warmte opleveren.

Dus de volgende keer dat je iemand wilt bedanken, overweeg dan eens de old school methode. Pak een pen, kies een mooie kaart, en schrijf wat je écht wilt zeggen. Want in een wereld vol digitale ruis is een handgeschreven 'dank je wel' misschien wel het meest rebelse wat je kunt doen. Terima kasih - liefde ontvangen - begint bij liefde geven.

Ben je geïnspireerd geraakt? Kijk dan eens op www.terimakasih.eu voor de prachtige batik-collectie van Terima Kasih. En wie weet win je wel die handgemaakte borrelplank!